Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Ως εργαζόμενοι βιώνουμε τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που προωθούν και στη χώρα μας οι κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές ελίτ με όργανο τις Ελληνικές κυβερνήσεις.
Μείωση μισθού – μεροκάματου – συντάξεων, φόροι, έκτακτες εισφορές, χαράτσια, ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων, διάλυση του όποιου κοινωνικού κράτους, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, στρατιές ανέργων, φτωχών, απελπισμένων ανθρώπων.
Ως εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουμε επιπλέον και τα οξυμένα προβλήματα στο χώρο εργασίας μας. Κλείσιμο και συγχωνεύσεις σχολείων, πολυάριθμα τμήματα, ανύπαρκτοι διορισμοί, βιβλία με δόσεις, υποδομές ( οι όποιες υπάρχουν ) δίχως δυνατότητες συντήρησης, ελλείψεις ακόμα και αναγκαίων αναλώσιμων ( χαρτιά – μελάνια κ.λ.π ), αυταρχισμός από τη μεριά της διοίκησης, απαξίωση του συλλόγου διδασκόντων. Κατάσταση που θα επιδεινωθεί δραματικά την επόμενη σχολική χρονιά.
Και πάνω στα ερείπια να και οι μεγαλοστομίες για το <<νέο σχολείο >> που στην ουσία θα είναι σχολείο της αγοράς, φθηνό, αυταρχικό, ελιτίστικο. Σχολείο όχι γνώσεων και παιδείας, αλλά λειτουργικών δεξιοτήτων, στενής κατάρτισης και όχι γενικής γνώσης, σχολείο στο οποίο θα κυριαρχεί το πνεύμα του ανταγωνισμού και του επιχειρείν.
Είμαστε οι τελευταίοι που θα ισχυριστούμε ότι το υπάρχον σχολείο ανταποκρίνεται στις ανάγκες της νεολαίας.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα παρακολουθούμε αδρανείς τις αλλαγές που προωθούνται και που χειροτερεύουν βάναυσα την ήδη άσχημη κατάσταση.
Οι δραματικές εξελίξεις στην κοινωνία και ειδικότερα στην παιδεία βάζουν τον καθένα μας εμπρός στο αμείλικτο ερώτημα .
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ;
Η ξεπουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ αλλά και όλες οι συμβιβασμένες ηγεσίες στα συνδικάτα δεν θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν ένα νικηφόρο αγώνα.
Δεν θέλουν, γιατί χρόνια τώρα έχουν ουσιαστικά ταχθεί με τη μεριά της κρατικής εξουσίας, την τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται από αυτή, αποτελούν δηλαδή μέρος του προβλήματος και παίζουν συνειδητά το ρόλο του αναχώματος και της άμβλυνσης των αντιστάσεων και των συνειδήσεων. Γι αυτό ροκανίζουν το χρόνο, υπονομεύουν τους αγώνες, σπέρνουν απογοήτευση και ηττοπάθεια, ώστε να αποτρέψουν τον κόσμο της εργασίας να αντιπαρατεθεί νικηφόρα και αποτελεσματικά με το κεφάλαιο.
Δεν μπορούν, γιατί με τη στάση τους, χρόνια τώρα, είναι πλήρως ανυπόληπτοι στη συνείδηση των εργαζόμενων .
Από αυτό τον κανόνα δεν ξέφυγε και η ΟΛΜΕ η οποία κρύφτηκε πίσω από τις απεργίες σαπουνόφουσκες της ΑΔΕΔΥ χωρίς σχέδιο και κλιμάκωση.
Αυτή η κατάσταση μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.
Μόνη λύση είναι η μαζική κινητοποίηση μας μέσα από τις συνελεύσεις μας και η κοινή δράση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, πρώτα και κύρια με τους συναδέλφους της πρωτοβάθμιας, τους γονείς και τους μαθητές.
Αυτή η αναγκαιότητα μας οδήγησε στην απόφαση δημιουργίας της κίνησης μας.
Χωρίς καμιά σχέση με τον υποταγμένο κομματικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό που γνωρίζουμε. Πολιτικοποιημένοι αλλά σε καμιά περίπτωση ιμάντες μεταβίβασης προς τα κάτω κομματικών γραμμών.
Δίχως δεσμεύσεις οποιουδήποτε είδους ή πρόθεσης εξαγοράς της συνδικαλιστικής δράσης για αναρρίχηση στην κοινωνική, πολιτική και εργασιακή ιεραρχία .Με αμεσοδημοκρατικές και συλλογικές διαδικασίες δράσης, δίχως ηγεμόνες, ειδήμονες και καθοδηγητές .
Για τη δημιουργία ενός δικτύου ενημέρωσης, υποστήριξης, αλληλεγγύης και συμμετοχής όλων των συναδέλφων που αντιλαμβάνονται ότι στην κρίση και τον αυταρχισμό κανένας δεν πρέπει να είναι μόνος του.
Ένα δίκτυο που θα φτιάχνεται συνεχώς από όλους εμάς που πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να αφήνουμε τις ζωές μας στα χέρια των όποιων αντιπροσώπων που θα αποφασίζουν για λογαριασμό μας.
Γι αυτό, αν η κίνησή μας κερδίσει κάποια έδρα στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ οι εκπρόσωποι θα εναλλάσσονται μετά από απόφαση των μελών της κίνησης.
Με τη πεποίθηση, που επιβεβαιώνεται από την εμπειρία , ότι πρέπει να αντιπαλέψουμε την λανθασμένη αντίληψη της ανάθεσης, της αντιπροσώπευσης, της διαμεσολάβησης, φιλοδοξούμε να προσφέρουμε ένα λιθαράκι στην συλλογική προσπάθεια απόκρουσης της ολομέτωπης επίθεσης που δεχόμαστε.
Για να φύγουν όλοι αυτοί που μαυρίζουν τη ζωή μας κάνοντας τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, που διαλύουν τα σχολεία μας.
Κυβερνήσεις – τραπεζίτες – Ε.Ε – Ε.Κ.Τ – Δ.Ν.Τ
Ώστε να ανοίξει ο δρόμος :
Για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.
Για ένα σχολείο πραγματικά δημόσιο και δωρεάν, με εκπαιδευτικούς μόνιμους με σταθερή εργασία, ουσιαστική επιμόρφωση, αξιοπρεπείς μισθούς και πλήρη ασφάλιση, με παιδαγωγική ελευθερία.
Ένα σχολείο που θα στοχεύει αφενός να προσφέρει όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη γνώση της φύσης και της κοινωνίας και αφετέρου να βοηθάει στη διαμόρφωση συνειδήσεων που θα έχουν τη δυνατότητα να αμφισβητούν την κάθε κυρίαρχη ιδεολογία, θα αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της εξουσίας, θα προβληματίζονται για τις οικονομικές- κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, θα θεωρούν αυταξίες τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια .
Η δύναμη μας βρίσκεται στη συνέλευση, στο δρόμο, στην απεργία, στη διαδήλωση, στην πλατεία, στην κοινή δράση, στην αλληλεγγύη, στην ελεύθερη σκέψη, στην αξιοπρεπή στάση ζωής.
Τέρμα πια στις αυταπάτες.
Ήρθε η ώρα να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου